اسباب بازی ها از مهم‌ترین ابزارها برای پرورش و سرگرمی هر کودکی محسوب می‌شوند، اما گاهی اوقات ممکن است کودکان بنا به هر دلیلی با اسباب بازیهای خود بازی نکنند. بازی نکردن کودکان با اسباب بازی ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. در ادامه می‌خواهیم درباره دلیل بازی نکردن کودکان با اسباب بازی و راه‌حل‌های آن صحبت کنیم.
1. اسباب بازی‌ها به اندازه کافی چالشبرانگیز نیستند
کودکان، از اسباب بازی‌ها برای ایجاد سرگرمی‌های خود استفاده می‌کنند. آن‌ها از این ابزارها برای حل چالش‌ها یا حل مسئله استفاده می‌کنند. بنابراین، اسباب بازی‌ها باید برای کودکان چالشبرانگیز باشند و سطح مناسبی از چالش را ارائه دهند. به عنوان مثال، پازل ها، پلی موبیل و قطعات کوچکی که حل کردن آن‌ها دشوار است ممکن است برای کودک ۲ ساله بسیار پیچیده و چالشبرانگیز باشد، اما حل کردن همان اسباب بازی برای کودک ۵ ساله‌ای که بارها و بارها حل کرده است ممکن است به اندازه کافی چالش برانگیز نباشد.
2. اسباب بازی‌ها زیاد هستند
حتی اگر اسباب بازیهای شما ابزار بسیار خوبی برای فرزندانتان باشد، ممکن است تعداد اسباب بازیهای آن‌ها بسیار زیاد باشد. به طور مثال تصور کنید سعی می‌کنید با ۷ انتخاب کامپیوتر و ۸ گوشی کار کنید. گاهی اوقات مهم نیست که انتخاب اسباب بازی‌ها چه قدر می‌تواند خوب باشد، هنگامی که کودکان اسباب بازیهای زیادی داشته باشند نمی‌توانند به درستی تصمیم بگیرند که با کدام یک بازی کنند و احتمالاً فرزندان شما به جای الهام گرفتن، احساس ناراحتی می‌کنند.
3. بچه‌ها برای بازی کردن با اسباب بازی‌ها به دیگران وابسته هستند
برای کودکان بسیار مهم است که زمانی را داشته باشند که کسی با آن‌ها صحبت نمی‌کند تا بتوانند در به طور عمیقی در بازی خود فرو بروند. اگر متوجه شدید که کودکانتان برای بازی کردن با اسباب بازی‌ها به شما و یا دیگران وابسته هستند بهتر است ابتدا درباره نحوه تشویق کودکان به بازی مستقل بیشتر تحقیق کنید. سپس می‌توانید به آهسته و به طور تدریجی وابستگی کودک خود را کم کنید. بهتر است این کار را به صورت ناگهانی انجام ندهید.
4. اسباب بازی‌ها قدیمی شده‌اند
مسئله دیگری که مطرح می‌شود این است که اسباب بازی‌ها قدیمی شده‌اند. وقتی اسباب‌بازی‌ها برای مدت طولانی امورد استفاده قرار می‌گیرند، کودکان علاقه خود را از دست می‌دهند. این به این دلیل است که آن‌ها بیش از حد با اسباب بازیهای خود آشنا شده‌اند و دیگر آن‌ها را جدید یا هیجان‌‌انگیز نمی‌دانند. راه حل این کار این است که اسباب بازیهای جدیدتری برای کودکان خود تهیه کنید و یا از قدرت چرخش استفاده کنید و اسباب بازی‌هایی را که کهنه می‌شوند بیرون بیاورید، و اسباب بازیهای کهنه را برای مدتی دور نگه دارید از دسترس کودکانتان نگه دارید و سپس دوباره آن‌ها را وارد بازیهای کودکتان کنید.
5. کودکان از اسباب بازیهای خود الهام نمی‌گیرند
گاهی اوقات کودکان از اسباب بازیهای خود الهام نمی‌گیرند. آن‌ها نمی‌دانند چه کاری انجام دهند یا چگونه آن اسباب بازی را در بازی خود به صورت متفاوتی به کار ببرند. برای انجام این کار بهتر است اسباب بازی‌ها و اتاق کودک خود را طوری تنظیم کنید که برای فرزندانتان متفاوت باشد.
چند راه حل برای تشویق کودکان به بازی کردن
اکنون که با دلیل بازی نکردن کودکان با اسباب بازی آشنا شدید، بهتر است با چند راه حل برای حل این مشکل نیز آشنا شوید. در ادامه می‌خواهیم چند راه حل برای تشویق کودکان به بازی کردن با اسباب بازی به شما بگوییم.
１. فراهم کردن جایگاه اختصاصی برای کودکان
کودکان کوچک‌تر معمولا می‌توانند بازیهای محدودتری انجام دهند، اما برای والدین بهتر است تا آموزش مستقل بازی کردن از دوران کودکی آغاز کنند. برای تشویق کودکان به تنها بازی کردن، ابتدا باید مکانی که قابل دیدن از نقاط مختلف خانه باشد را برای کودک خود انتخاب کنید. به طور مثال می‌توانید یک فرش کوچک وسط سالن پذیرایی بیاندازید که هم از آشپزخانه وهم از اتاق‌ها قابل دیدن باشد و سپس به کودک خود بگویید که ازن جایگاه اختصاصی او برای بازی کردن است.
２. انتخاب زمان مناسب برای بازی
سعی کنید از کودکتان توقع زیادی نداشته باشید. هر کودک تا دو سالگی می‌تواند حداقل ۱۵ دقیقه به تنهایی بازی کند بنابراین شما نیز می‌توانید با کودک خود شروع به بازی کردن کنید زیرا حضور شما می‌تواند به خلق و خوی کودک کمک کند و به شدت برروی میزان دقایقی که تنها سپری می‌کند تاثیر دارد. کودکی که خسته و کلافه است یا کودکی که در ساعات حضور والدین در کنارش، احساس رضایت نکرده، یعنی نتوانسته توجه زیادی از والدین خود دریافت کند. پس بهتر است زمان بازی با کودک، تمرکز صد درصدی خود را روی بازی کردن با کودک خود بگذارید.
３. آگاهی از فواید بازیهای انفرادی
خیلی از مواقع والدین خود با عذاب وجدان داشتن از تنها رها کردن کودک با وسایل بازی‌اش باعث وابستگی کودک به خود می‌شوند. این دسته از والدین باید در نظر داشته باشند که تنها بازی کردن می‌تواند برای کودکان مزایای زیادی داشته باشد. به طور مثال می‌تواند باعث تقویت اعتماد به نفس و بهبود مهارت‌های کلامی در کودکان شود. بنابراین اگر کودک در حین بازی نیازی به حضور شما ندارد، لازم است کمی از او فاصله بگیرید و بازی او را از دور تماشا کنید. مطمئن باشید که نشانه‌های رشد را در کودک خود خواهید دید. بازیهای انفرادی می‌تواند زمانی برای استراحت والدین فراهم کند و به رشد کودک کمک کند.
４. آموزش چگونه بازی کردن
در خیلی از مواقع کودکان بالای ۳ یا ۴ سال نمی‌توانند یا بلد نیستند به تنهایی بازی کنند. بهتر است تا والدین به کودکان خود آموزش دهند و به آن‌ها بگویند که چگونه می‌توانند با اسباب‌بازی‌های خود بازی کنند. اینکه تنها برای کودکتان اسباب بازی بخرید و توقع داشته باشید با آن ساعت‌های زیادی سرگرم شود، توقع نا به جایی است. بنابراین بهتر است تا نحوه بازی کردن با اسباب بازی‌ها را به کودک بیاموزید، اما نه به این صورت که خودتان سخت‌ترین لگوها را انتخاب کنید و به او بگویید این کار را انجام دهد و آن را بسازد به جای آن سعی کنید از اسباب بازیهای ساده‌تری استفاده کنید. بازیهای پیچیده‌تر می‌توانند برای کودکان کم سن‌تر دشوار باشد و در اکثر مواقع نتوانند آن کار را به درستی انجام دهند.
５. انتخاب یک سرگرمی مخصوص برای کودکان
ایجاد کردن یک سرگرمی برای کودکان بسیار مهم است. سرگرمی‌ها به کودکان یاد می‌دهند که چگونه خودشان را مشغول کنند و چگونه علایق‌شان را با دیگران به اشتراک بگذارند. اگر فرزند شما سرگرمی خاصی مثل نقاشی کشیدن، مطالعه کردن، گوش دادن به موسیقی و … ندارد سعی کنید رمانی را به این موضوع اختصاص دهید و او را با انواع سرگرمی‌ها آشنا کنید. همچنین می‌توانید برای سرگرم کردن کودک از خودتان داستانی تعریف کنید و نکات آموزنده‌ای را به او آموزش دهید. به خاطر داشته باشید که کودکتان از شما الگوبرداری می‌کند؛ بنابراین اگر تمام روز بنشینید و تلویزیون تماشا کنید یا تلفن همراه به دست باشید آن‌ها مطمئن باشید کودکان از شما تقلید خواهند کرد.
６. استفاده از نیروی تخیل
بازیهای خیالی را به کودک خود بیاموزید و به او کمک کنید تا قوه تخیل خود را بهبود ببخششد. به طور مثال می‌توانید برای کودک خود داستان‌های خیالی و هیجان انگیز تعریف کنید یا بازیهای خیالی انجام دهید. زمان تنهایی بهترین وقت برای کشف تمام چیزهایی است که در ذهن ماست، پس می‌توانید از این زمان برای پرورش خیال پردازی کودک خود استفاده کنید.